Geschreven op Maandag 31 juli 2012, 21.10 - onderweg

Op 5023 kilometer van Beijing vandaan, op 10039 meter hoogte, met een snelheid van 902 kilometer per uur én nu al omringt door chinezen, kan ik niet anders dan concluderen dat mijn avontuur nu echt is begonnen! Al begon het al een paar uur geleden toen bleek dat mijn koffer toch echt aan een overgewicht van 3 kilo leed... die moesten er dan toch maar uit. Uiteindelijk viel het reuze mee en ben ik geloof ik niet veel meer dan een paar schoenen, en een tijdschrift lichter door de douane gegaan, waarna ik datzelfde tijdschrift natuurlijk weer kon kopen bij een van de vele winkels.

De afgelopen week (weken of zelfs maanden) heeft in het teken gestaan van dit moment en het is best een beetje raar dat het nu eindelijk zover is, en dat brengt natuurlijk ook de nodige spanning met zich mee. Toch heb ik deze afgelopen weken een hele leuke tijd gehad wat ik ook zeker af en toe zal missen, maar ik ga hoe dan ook proberen om er hier minimaal net zo'n leuke tijd van te maken, en als ik terug kom gaan we in Nederland gewoon weer verder waar we gebleven maken met lol maken. Allemaal bedankt voor de lieve smsjes, kaartjes, en voor het langskomen afgelopen weekend, ik waardeer het erg! Zo heeft de Nederlandse vlag mijn reis behoorlijk opgefleurd :)

Nu in het vliegtuig op weg naar het grooste avontuur van mijn leven, zonder dat ik precies een idee heb wat dat zal zijn...Ondertussen zijn de lampen in het vliegtuig gedimd, mijn Chinese buurmannen liggen te slapen dus ik ga ook maar een poging wagen...

12 uur later, het vervolg - in mijn kamer, maar nog zonder internet

Na misschien twee of drie uur enigszins geslapen te hebben, kwam de zon alweer om het hoekje kijken en werden de lichten in het vliegtuig weer aan gedaan, veel meer slaap werd ons dus ook niet gegund. De landing gebeurde, net als het opstijgen trouwens, bijzonder soepel en om tien voor negen lokale tijd (tien voor 3 bij jullie) stonden we weer met beide voeten op de grond. Op de luchthaven ging het allemaal prima en iets meer dan een uur later was ik de douane voorbij, had ik mijn koffer weer terug en een taxi geregeld, wat niet was gelukt als ik het adres niet op papier had staan want mijn taxi chauffeur heeft een Engels kennis van 0,0 en de door Amy (mijn Chinees docent in Tilburg) veelgebruikte‘h?o le?' (Ok? of Is dat goed?).

Onderweg besefte ik me dat de cultuurshock nog even was uitgebleven, Beijing oogt tot dus ver allemaal redelijk westers. Op de luchthaven en langs de weg staat er veel in het alfabet/Engels aangegeven, het regent hier net zo als in Nederland al de hele dag door (al is het hier wel klam), de wegen zijn prima (misschien zelfs beter dan in België ;)), de hectiek van het verkeer valt me mee, op de invoegkwaliteiten van sommige chinezen na (maarja wie ben ik om daar iets van te zeggen), en van die grote hoge gebouwen waarvan de meeste waarschijnlijk de afgelopen 10 jaar zijn gebouwd (al betekend dat niet dat het daarom mooie gebouwen zijn).
Toen ik uit de taxi stapte dacht ik op de final destination aan te zijn gekomen. Dacht ik inderdaad. Bij de office waar ik uitkwam werd me verteld dat ik naar gebouw 17 moest om eerst mijn slaapkamer te regelen. Dat is aan de andere kant van de campus, wat met al mijn bagage nog een behoorlijk eind lopen was, nagaande dat er ook sportvelden midden op de campus liggen is het dus wel 10 minuten lopen van de een naar de andere kant. Gelukkig kwam er een chinees naar me toe (heet iets van Fu Wang, maar zou ook zomaar anders kunnen zijn), die me aanbood om mee onder zijn paraplu te lopen. Hij vertelde welke opleiding hij deed en bracht me ondertussen naar de juiste plek waarna hij verder doorliep. In gebouw 17 bleek weer dat ik in gebouw 4 moest zijn en je raad het al, ik kon weer terug lopen, dus daar ging ik weer met mijn spullen terug door de regen, want dit keer was er geen hulp biedende chinees. Wachtend op iemand anders voor mij, sprak een ander meisje, Rebecca, mij aan. Uiteindelijk super fijn, want Rebecca, afkomstig uit Duitsland, doet een master in iets met Chinese taal en gaat nu ook een talencursus doen om haar chinees nog een beetje extra te verbeteren voor het afstuderen. Met andere woorden zij heeft mandarijns skills waar ik U tegen zeg. En zonder die ‘skills' kan het nog behoorlijk lastig worden want op de campus lopen zat mensen rond die geen Engels spreken, zo ook het vrouwtje van gebouw 4 (die sowieso al niet heel slim overkwam). Uiteindelijk heeft Rebecca mij uitgelegd dat we naar gebouw 2 moeten om me daar eerst te laten registreren voor huisvesting, gelukkig dit keer niet heel ver weg.

Ondertussen was het hier 12 uur en Rebecca had met een Spaanse/Taiwanees meisje, Jade, afgesproken om dan te gaan lunchen en ze vroeg of ik mee wilde. Dat kwam mij ook wel goed uit, want ik had tot dan toe nog niet gegeten, het ontbijt van KLM die ochtend vond ik namelijk nog iets te vroeg om 2 uur 's nachts Nederlandse tijd. Uiteindelijk was er ook een vriend van Jade meegekomen, ook uit Spanje die hier al iets langer rondloopt. De eetzaal op de campus is super groot, er zijn drie verdiepen die elk ongeveer evenveel mensen kwijt kan als in onze menza. Wij aten op de bovenste verdieping waar ook het lekkerste eten schijnt te zijn. Je kunt daar op vier verschillende plekken eten halen en ook hier spreekt bijna niemand chinees gelukkig was bij ons tentje alles ook in het Engels aangegeven en kon je het aanwijzen, maar bij het tentje ernaast kon dat weer niet. Zoals verwacht is het allemaal rijst, noedels en dat soort eten, dus dat wordt even flink wennen deze maand, want ik merk nu al dat ik geen zin heb om vanavond weer zoiets te eten.. Jade en haar vriend zijn oorspronkelijk Spaans maar spreken ook al een heel aardig woordje Chinees, hun chinees is beter dan hun Engels. Dus wat gebeurde er aan tafel, zij gingen af en toe met z'n drieën over in het Chinees. Nu ken ik wel een paar woorden zoals n?men (wij) maar verder kon ik er niet heel veel van volgen. Gelukkig vertaalde Rebecca het vaak voor mij nog een keer. Ik zei dat het me opviel dat hier zulke grote plassen liggen, na voor Nederlandse begrippen niet super harde regen. Die vriend van Jade zei daarop dat vorige week (de week van alle overstromingen ) hij tot zijn enkels in het water liep. Zo erg is het nu gelukkig nog lang niet, maar de waterafvoer is hier stukken minder goed geregeld dan bij ons; nu na een dag regen liggen de straten vol met grote plassen terwijl dat bij ons veel minder zou zijn. En dan zie je wel een stuk of acht man kijken naar hoe er water uit een pomp komt, maar verder doen zij ook niet zoveel.

Na het eten hielp Rebecca nog even met de laatste dingen regelen voor mijn kamer, het duurde allemaal wel even, vooral weer bij gebouw 4 waar dat zelfde vrouwtje moeite had met de puntjes op mijn naam, want zoiets had ze nog nooit gezien, legde Rebecca mij uit. Na nog best wat wachten zit ik dan nu op mijn bedje, een behoorlijk hard bed maar ik betrapte mezelf er net al op dat ik aan het weg sukkelen was dus voor vanavond moet dat wel goed komen. Verder heb ik kamergenootje uit Egypte, ik heb haar nog niet gezien maar dat werd me bij de receptie verteld. Het enige wat ik nu over haar kan zeggen is dat ze behoorlijk veel spullen mee heeft, knuffeltjes, tassen, veel kleren, en heel veel freubeltjes. Het zou me ook niet verbazen als de van papier gemaakte bloemen boven mijn bed door haar zijn gemaakt.

Mijn tas uitpakken en het registreren voor de talencursus bewaar ik voor morgen, want dat zal ook best wat geduld en energie kosten... En donderdag gaan we dan echt beginnen met chinees, ben benieuwd wat ze voor me in petto hebben.

Hasta la pasta lieve lezers en tot de volgende keer!

PS. Door het rare internet hier wat super traag is lukt het nog niet helemaal met de foto's erbij te voegen maar die kunnen jullie als het goed is ook in het foto album zien :)