Woensdagavond 1 augustus

Zo ben ik nog nooit wakker geworden, een Chinese vrouw die mijn kamer binnen komt om half 10 op zoek is naar beddengoed. Vooral het beddengoed van mijn nog steeds afwezige kamergenoot, want haar deken ligt niet op haar bed. Dat vrouwtje zeg allemaal dingen in het chinees waar ik natuurlijk niks van snap, vooral niet omdat ik een paar seconden geleden nog lag te slapen. Ze wilt in onze kast gaan kijken en ik kijk mee, maar daar ligt de deken ook niet. En dan vertrekt ze weer. Veel later als ik echt uit bed ben valt me op dat haar deken op ons balkon licht (balkon = een plek waar je via een schuifpui naartoe gaat, maar vervolgens sta je nog steeds achter een stenen muurtje met grote ramen..)

Zo begon dus mijn dag, ik heb er de hele dag over na gedacht. Hoe verder de dag vorderde hoe meer ik begon te twijfelen of het wel echt was gebeurd of maar een rare droom. Want tja een chinees die jou kamer binnen komt lopen op zoek naar dekens?? Ze zijn hier misschien raar, maar zo raar? Zouden mijn wilde dromen komen van alle indrukken die ik hier opdoe, of simpelweg van de avond daarvoor in een cafe genaamd Helen's. ***Nu, de volgende dag, ben ik erachter dat ze hier elke ochtend rond die tijd de prullenbakken komen legen dus het zou heel goed kunnen zijn dat het toch wel echt is gebeurd...***

In dat cafeetje ging is samen met mijn lunchmaatjes (Jade, Juan en Rebecca) van die dag en nog 4 Italiaanse dames (julia, julia, beatrice en sarah) eten, zij waren namelijk weer eens toe aan Europees voedsel, en dat vond ik ook niet verkeerd want ik had die dag ten slot van rekening al een boord rijst op, en om er nou nog een te eten.. tja dat is wel veel voor de eerste dag. Het was best druk in het café, voornamelijk met westerse jongeren. De oranje muren waren er bijna niet meer oranje omdat ze waren vol geschreven met van alles en nog wat, verder hing het hele plafond vol en was er voornamelijk westerse muziek te horen (al soms wel uit de jaren 90, maar toch bekend). Elke dinsdagavond is er bij Helen's een grabbelton met balletjes. Iedereen in die aanwezig is mag een keer grabbelen en maakt daarmee kans op bier of de hoofdprijs een fles wodka. Wij hadden met onze tafel uiteindelijk 9 flessen bier gescoord, voor acht mensen, prima uitresultaat al zeg ik het zelf. En het waren niet zomaar flessen, maar joekels van 600 ml, dat is hier dus normaal. Aan het begin van het grabbelen werd mijn pasta gebracht, en iedereen stond erop dat ik begon met eten. Maar zo zijn wij, of in ieder geval ik, in Nederland niet opgevoed. Gelukkig kwamen al snel nog twee boorden. Er werd mij toen uitgelegd dat men hier in China niet bepaald goed is in het timen van eten bereiden. En ik heb het bewijs gezien, want ik had mijn boord al twee keer op voordat de laatste aan tafel haar eten kreeg. De reden daarachter is waarschijnlijk dat in Chinese restaurants het eten niet tegelijk hoeft worden opdient omdat iedereen uit dezelfde schaal eet, dus als er een gerecht later bij wordt gezet is dat niet erg want iedereen is al aan het smikkelen van al het andere eten. Na het eten werd het overgebleven bier opgedronken en daarna vonden we het wel genoeg geweest voor die dag en besloten de onophoudelijke regen van die dag te gaan trosteren. Onderweg moesten we nog wel wachten op de trein die voorbij kwam, dat houdt in dat twee mannen zorgen dat de hekken dicht gaan en er een keiharde bel iedereen verdoofd een minuut voordat daadwerkelijk de trein aan komt rijden. Voor mij nog een hele belevenis maar voor vele anderen duurt dit veel te lang en veel te vaak.

Donderdag 2 augustus

Na vroeg op te zijn gestaan en te hebben genoten ‘gewoon' yoghurt en cornflakes die ik de dag ervoor met enige moeite in de supermarkt had gevonden, moest ik me om 8 uur melden voor de test die zou bepalen op welk niveau je terecht komt. In het lokaal waar ik moest zijn waren ongeveer 15 anderen waaronder één Schot genaamd David, met wie ik gezellig heb zitten kletsen. De test bleek uiteindelijk een individueel mondeling te zijn waarin iedereen 10 minuten met een vrouwtje moest praten. Zij las op mijn studentenpas mijn ‘Chinese naam' die ze belachelijk vond omdat het niks betekend.(ik had dat zelf niet gezien, omdat alles daarop in het chinees is dus ik er niks van snap). Mijn naam is Zh?-lí-tè, uitspreken als Djuu-lie-te (zodra ik de Chinese karakters kan typen zal ik het laten weten ;)). Toen ik eenmaal aan de beurt was, was ze er al snel van overtuigd dat ik maar naar level zero zou moeten, vooral omdat ik geen Chinese tekens weet, en eigenlijk sowieso al niet veel worden. David, met helemaal geen Chinese kennis heeft hetzelfde level dus vanaf morgen zitten we bij elkaar in de klas.

Rond 9 uur waren we alweer klaar en dat was de dus alweer de eerste lesdag. Samen met David heb ik toen een blokje om gelopen om te zien wat er buiten de muren van de campus plaatsvind. De conclusie: vooral veel drukte. Verkeer is druk, super veel mensen die er rond lopen en heel veel fietsen. Het was grappig om te zien hoe verbaasd David was van het aantal fietsen, ik ben dat als echte Nederlander natuurlijk wel gewend, al moet ik ook eerlijk zijn dat het aantal fietsen op de weg en op de stoep geparkeerd staat in China veel hoger is dan dat wij gewend zijn. Verder is er veel hoogbouw, wel grappig is dat aan de ene kant van de straat grote, enigszins moderne gebouwen van grote bedrijven staan en tegenover staan veel oudere gebouwen met kleine winkeltjes (soms van slechts een paar vierkante meter) of restaurantjes.

Wat me verder opvalt aan de chinezen is dat er hier heel veel een bril dragen. In eerste instantie dacht ik dat dat kwam omdat ze hier misschien niet zo van de lenzen zijn. Maar wat ik later hoorde is dat dat waarschijnlijk komt omdat in boeken de chinezen tekens vaak heel klein zijn. Als je dan studenten hebt die tot 's avonds laat, met slecht licht deze boeken lezen, is het niet heel vreemd dat je ogen daarvan achteruit gaan. Daarnaast is het heel grappig om te zien op de campus dat iedereen een paraplu bij zich draagt, wat een regenachtige dag toch nog best kleurrijk maakt. Maar wat nog grappiger is op te zien is dat op een zonnige dag allemaal Chinese dames ook een paraplu op hebben om maar geen kleurtje te krijgen. Want het schoonheidsideaal is hier om een blanke huid te hebben, dat laat namelijk zien dat je van goede komaf bent. Niet alleen westerse mensen een lichte huidskleur hebben maar ook omdat landarbeiders een donkere huidskleur hebben omdat zij lange dagen in de volle zon aan het werk zijn.

Eenmaal terug op de campus kwam ik Rebecca tegen en we waren beide van mening dat dit de ideale middag is om een klein uitstapje te gaan maken. Zeker omdat het eindelijk mooi weer was (twee dagen regen gehad en de vooruitzichten waren ook niet al te best). Dus we besloten om de Old Summer Palace te gaan bekijken (dus niet de hele bekende summer palace maar de degene die is gebombardeerd door de Fransen en Engelsen). David ging uiteindelijk ook mee dus met z'n drieën vertrokken we rond 2 uur naar de metro. Bij de metro stations moet je hier je tas laten checken voordat je verder mag, net zoals dat gaat op luchthaven e.d.. Verder staan mensen hier netjes achter elkaar in rijen te wachten op de metro. De plekken van die rijen staan met pijlen op de grond aangegeven en het is de bedoeling dat de mensen die uit de metro stappen door het midden gaan van de metro ingang en dat aan de twee zijkanten de nieuwe mensen erin gaan. Dit was geïntroduceerd voor de olympische spelen als een soort van opvoeding van de chinezen, helaas werkt het voor geen meter omdat er geen mogelijk is om uit de metro te gaan om dat de mensen die de metro in willen van beide kanten zich naar binnen duwen.

Uiteindelijk was de old summer palace vooral een hele grote en mooie tuin met veel bloemen, waar we heerlijk beschut onder de bomen konden lopen. En na een heel eind lopen kwamen we uit bij de ruïnes, wat ook behoorlijk groot was allemaal. Hier was het ook voor het eerst dat een meisje mij aansprak om met mij op de foto te gaan. Haar Europese naam was Caroline, en ze studeert Engels en haar grootste droom is om ooit naar Europa te gaan. Super leuk om te horen (later in de metro op de terug weg gebeurde trouwens hetzelfde).

Ook was er een groot doolhof bij het paleis waar je nog steeds in kon. Het was groot in de zin van een groot oppervlak, niet in de zin van hoge struiken of in dit geval muren. Je kan er namelijk met gemak overeen kijken, waardoor je allemaal hoofden en paraplu's boven de muren uit ziet komen. David en ik gingen erin en het blijk ook bijzonder makkelijk om de weg te vinden omdat je gewoon moet kijken waar de tegenliggers, de mensen die eruit gaan, vandaan komen. De terug weg dachten we echter wat uitdagender te maken en de andere kant eruit te gaan. Dat bleek dus niet te werken, we hebben zo'n 4 andere uitgangen geprobeerd en telkens liep het of dood of we kwamen weer bij het midden uit. Na enige frustratie en veel vermaak voor een aantal Chinese jongens die ons telkens weer terug zagen komen uit het doolhof, besloten we maar weer simpelweg de weg van de tegenliggers te nemen, die ons uiteindelijk naar de uitgang bracht, waarna we tevens besloten ook het park te verlaten. Het was een zeer geslaagd eerste uitstapje

Vrijdag 3 augustus

Vandaag eindelijk mijn eerste Chinese les gehad, en het was LEUK! In een klas van ongeveer 20 man hebben we de beginsellen van Mandarijns onder de knie gekregen onder leiding van Hán L?osh?(of Meester Han). Hij was om 8 uur al vol met energie en een grote glimlach op zijn gezicht. We zitten in een smal lokaal met tafels die tot borsthoogte komen dus dat wordt even wennen, vooral met schrijven. Daarna gingen we oefenen met een meisje Yao, die ons telkens dingen liet zeggen en ons verbeterde op onze uitspraak. Na de lessen in de ochtend van 2 keer 2 uur, hadden we een pauze van een uur.

's Middags werden vooral veel standaard zinnen geleerd met een ouder vrouwtje die niet heel georganiseerd is maar wel heel grappig. Het maakte het vooral zo leuk omdat haar Pinyin (chinees in alfabet met accenten op de klinkers) niet heel goed was, en ze het regelmatig niet met de opgave eens was. Rond half 4 waren we klaar met de eerste lesdag. Vanavond met een aantal klasgenootjes wat gaan drinken om onze cursus goed te beginnen, en dat is zeker gelukt. Ze hadden daar vergelijkbare pijpen als de bierpijpen bij de Boekanier (wat bekend is voor de Tilburgers) en waar de andere studenten wel erg van onder de indruk waren. Verder hadden we ook saté stokjes besteld met allerlei verschillende dingen eraan. Zo ook een grote garnaal aan een stokje, en zoals een echte Chinees, heb ik die helemaal (inclusief de knapperige buitenkant, hoofd en staart) opgegeten van het stokje.

Wel een beetje jammer dat het weekend al begint, want nu moeten we weer een paar dagen wachten voordat we verder gaan. Als is het grote voordeel wel dat we met de cursus morgen een dagje naar de Chinese muur gaan!!! Ben super benieuwd maar wordt ongetwijfeld super gaaf!

Ik zal het in het vervolg proberen de verslagen iets beknopter te houden, maar met zoveel indrukken elke dag is dat nu nog een beetje lastig... Maar jullie horen snel weer van me!

Groetjes vanuit het verre oosten!

P.S. Voor degenen die trouwens mijn Chinese nummer hebben, die doet het niet meer aangezien hij een paar maanden niet in gebruik is geweest. Mijn nummer vanaf nu is +8615510104253 (grappig om te weten is trouwens dat chinezen geen telefoonnummers met een 4 erin willen omdat dat het ongeluksgetal is, daarom zijn ten eerste deze nummers goedkoper en worden ze daarom ook veel aan internationale studenten verkocht).

Aangezien het me gister niet gelukt is om deze blog te plaatsen kan ik alvast een klein voor proefje geven voor de volgende blog: