Het ontvangst op Renmin Uuniveristy China (RUC) was net zo hartelijk als op BLCU, regen, regen, en nog meer regen. En zoals altijd als het hier regent, regent het goed. Wat betekende dat ook onze zaterdagmiddag plannen in het water vielen. Maar er is nog een overeenkomst tussen het begin op beide universiteiten, want in beide keren begonnen met een bezoek aan café Helens. Edwin en ik hadden via facebook ongeveer 25 mensen op getrommeld om wat te gaan drinken. En met die groep zijn we uiteindelijk in dezelfde bar beland. Het was een aardig groot succes aangezien we daar heel wat mensen hebben leren kennen en een leuke avond hebben gehad.

Op maandag begon hier de registratie, dat was vooral een dag van veel wachten en geduld. Maar die tijd kan natuurlijk ook worden gespendeerd met een beetje socializen hier en daar en dat gebeurde dan ook volop. Die middag zijn we met een groep van acht mensen naar de Hutongs en Houhai lakes gegaan, waar ik een aantal weken geleden ook was geweest, maar het gebied is groot genoeg om nieuwe straatjes en steegjes te ontdekken. Na een tijdje waren we de helft kwijt geraakt en bleef ik met Caroline (Fins), Steven en Chris over (twee in Maastricht studerende Duitsters). Nadat we de Bell tower en de Drum tower hadden gezien vonden we het wel tijd om onze maagjes te verwennen met een lekker maaltijd. Na een kleine zoektocht hadden we best prima plekje gevonden en ook wat lekker dingetjes besteld, met kip, rijst, kongpao, lam, spinazie, rundvlees maar toen kregen we opeens een boord voorgeschoteld met zwarte rubberachtige slierten met witte puntjes erop, wat rook als iets visachtigs...

Natuurlijk wilden wij weten wat dat was, dus Fuwuyuan!! (als je hier de ober nodig hebt, roep je gewoon keihard ‘Ober!') En ze wees op de kaart de ‘Beijing favoured Beef/Lamp Tripe' aan. Bij het bestellen van dat gerecht dachten wij wat kan er nou mis zijn als je lamsvlees en koeienvlees met een lekker plaatstelijk smaakje hebt, en daarnaast was het ook het duurste van de kaart dus dat moest toch het proberen waard zijn... En ja ik kan je vertellen, de mate waarin de schorpioenen meevielen omdat ze enkel naar olie smaakten, in die mate was dit verschrikkelijk vies! Bah, het smaakte een beetje naar vieze vis en de glibberige textuur erbij maakt het er ook niet beter op. Dus hebben we dit boordje snel aan de kant gezet en maar geprobeerd te genieten van de andere boorden, die overigens een hoop goed maakten.

Vlak voor we vertrokken zagen we twee Chinese meisjes achter ons zitten die hetzelfde besteld hadden. Hun Engels was gelukkig goed genoeg om ons uit te leggen wat het precies was wat we in ons buikje hadden zitten. Voor degenen die net als wij geen idee heeft wat ‘tripe' betekend zal ik het toch maar vertellen, we hebben die avond gesmuld koeien en lamsmaag... Toen we dat te horen kregen begonnen Caroline, Simon en ik keihard te lachen, maar Chris kleurde daarentegen een beetje groen. We zijn maar snel vertrokken en hebben een pakje kauwgom gekocht om alle mogelijke maag-smaken uit onze mond te verwijderen. Gelukkig is niemand van ons er echt ziek van geworden. Maar het idee dat je een maag in je maag hebt zitten blijft raar...

Aangezien ons introductieprogramma van deze wek eigenlijk niks voorstelt, omdat er niks is georganiseerd, zijn we op eigen gelegenheid naar de Lama Temple geweest. Samen met de Temple of Heavens is het de grootste en meest bezochte tempel van de stad, alleen is de Lama Temple nog in gebruik. De bezoekers die daar komen bestaan uit twee groepen, er is een groep toeristen en er zijn de mensen die er komen om te bidden. En die bidden ook bij elk beeld wat er staat. Het is dan de bedoeling dat je met wierook stokjes een buigbeweging maakt of door je knieën zakt en dan bij elk beeld weer nieuwe stokjes aan steekt, op de plekken waar geen wierook mag worden gebrand worden de stokjes achter gelaten. Overal staan ook boordjes dat als je wilt bidden je minimaal drie stokjes moet offeren. Natuurlijk hebben wij ook een gebedspoging gedaan, maar of dat helemaal gelukt is op de manier waarop het moet, is maar de vraag. Het was wel een geslaagd bezoekje, iedereen kwam door de stilte, wierrookgeuren en de sfeer die daar hangt helemaal tot rust.

Na de tempel liepen we door naar een groot park waar we uitkwamen bij een pleintje waar ouderen mannen een soort damspel aan het spelen waren, en andere mannen het aan het bekijken waren. Andere ouderen waren ondertussen druk aan het gymnastieken. Dit is een veel voorkomend beeld in de stad, ouderen mensen die in parken samen komen om spellen te spelen of om te bewegen. De parken zijn ook uitgerust met allemaal sporttoestellen, die eigenlijk hetzelfde zijn als bij ons alleen dan zonder elektrische hightech functies. Crosstrainers, hardloopbanden, rekstokken, etc. vind je er allemaal. En de ouderen blijven ook echt fit hierdoor, we hebben namelijk kunnen genieten van een man van rond de 70 die zich zonder enige moeite kon optrekken aan de rekstokken en een lenige dame die haar been met gemak op schouderhoogte opgooit. En toen een paar van ons groepje dat gingen proberen lukte hun dat niet eens. Dus ondanks dat de Chinese jeugd, net als op veel andere plekken op de wereld, te dik wordt vanwege weinig bewegen, zijn de meeste ouderen hier nog hartstikke sportief bezig.

De dag daarna hebben we misschien wel de highlight van de stad gezien: The Forbidden City. Met elf man betraden wij het koninklijke gebied waar ooit de heersers van China hebben gewoond.

Onder leiding van onze gids ‘Angie' hebben zo goed als het hele park gezien. Ik zal jullie niet vertellen wat er precies allemaal te zien was, want dan moeten jullie zelf maar een keer een kijkje gaan nemen of gewoon even de wijze heer genaamd internet raadplegen. Maar ik kan jullie wel vertellen wat ik ervan vond. Eerlijk gezegd was het anders dan ik verwachtte, het viel me misschien een beetje tegen. Omdat de Verboden Stad toch wel een van de grootste trekpleisters van de stad is had ik verwacht dat er veel te zien was en dat je een goed beeld zou krijgen van hoe er vroeger werd geleefd. Gelukkig kon onze gids er het een en ander over vertellen maar de pleinen en bijna lege gebouwen spreken niet voor zichzelf. Toch ben ik blij dat ik het zelf heb kunnen zien en dankzij Angie iets meer weet over het paleisleven in China.

Voor het weekend stond een (bijna) spontaan tripje met 9 personen naar Chéngdé gepland. Spontaan omdat we op vrijdag pas alles hadden geregeld en Chéngdé omdat het niet al te ver weg was en toch even iets anders dan het stadleven in Beijing. Dat laatste leek bijna anders te zijn, want na een lange vroege reis op zaterdag kwamen we, na eerst een geweldig bergachtig landschap te hebben gezien, midden in een afschuwelijk lelijke stad terecht met de in China bekende 30-meter-hoge flats. Maar toen we 's middags na een heftige taxirit (voor degene dit het nog niet wisten, taxichauffeurs in China reiden roekeloos, maar in Chéngdé gaat dat nog een stapje verder) aankwamen bij the Twin Pagoda Hill midden in de bergen konden we toch genieten van een prachtig uitzicht slechts hier en daar verpest door alle hoogbouw. Maar ondanks dat de stad toch in zicht bleef was het wel fijn om weg te zijn uit alle drukte en met te lopen met je neus in de berglucht.

We hebben daar door de bergen gelopen, kleine tempels gezien, en wilde aapjes kunnen aanschouwen. Na een lekker dinner in de stad en een drankje zijn we maar op tijd gaan slapen, wat niet zo'n raar idee was na een hele lange dag.

Op zondag begon de dag vroeg met een verschrikkelijk vies ontbijt, warme komkomer, boontjes en een soort kool (wat opzich niet heel erg is) gekookt in water met waarschijnlijk kilo's zout! Maar daarna konden we ons opmaken voor een bezoek aan de koninklijke zomer villa en tuinen. Dit is een van de UNESCO World Heritages en 's werelds grootste koninklijke tuin met 5 640 000 vierkante meters. Jaja het is wel degelijk een bezienswaardigheid. Al vrij snel waren we de helft van de groep kwijt, dus besloten we om met z'n drieën (Julia, Caroline en ik) een flinke wandeling te maken. We liepen langs de tempels waar we midden in een Chinese optreden terecht kwamen, waar na een tijdje allemaal Chinezen begonnen mee te zingen, was eigenlijk best bijzonder om te zien want dat gebeurt hier niet zo vaak. Daarna maakten we het plan om naar de ‘north gate' te lopen die op de kaart stond aan gegeven, om te kijken of we daar het park konden verlaten om de tempels buiten het park te bezoeken. Dit betekende echter wel dat we aan de andere park moesten komen, wat opzich al een hele afstand is en zeker als je bedenkt dat dit een bergachtig gebied is. Uiteindelijk waren we aangekomen op de plaats van bestemming. We vonden de uitgang maar mochten er daar niet uit. Die tegenvaller werd echter meer dan goed gemaakt met onze vondst, we konden namelijk op de muur waarmee het park was omringt. En vanaf de muur heb je een prachtig uitzicht op de bergen en een van de tempels. (op de achtergrond van de foto zie je Putuozongcheng temple, een replica van een de tempel uit tibet waar de daila lama woonde)

We hebben daarna onze wandeling voortgezet over de muur, wat behoorlijk avontuurlijk werd omdat niet alle delen van de muur er even goed aan toe waren. Natuurlijk hebben we ook even genoten van een goede pauze op de muur, en wat ons verbaasde was dat in de paar uur die wij daar hebben doorgebracht we slechts één persoon tegen kwamen die net zo'n goed plan had als wij om deze wandeling te maken.

Toen we uiteindelijk besloten om te keren was de dag al bijna voorbij, we hadden met de anderen bij het hotel afgesproken en na een typisch ‘Chéngdées' avondmaal, wat bestaat uit rendier, zijn we om 10 uur de trein in gestapt met een uur vertraging kwamen we 5 uur later aan in Beijing. Vandaag bestond dus grotendeels uit uitslapen en rustig aan doen. Toen ik boodschappen ging doen viel het me op dat allemaal leerlingen rondliepen met bosjes bloemen. Uiteindelijk blijkt de reden hierachter ‘teachers-day' te zijn. Dus voor de onderwijzeressen onder de lezers, misschien een poging waard om dit ook in Nederland te introduceren.

Na meer dan een maand gaat morgen hetgeen beginnen wat mijn échte reden is om naar China te komen; studeren aan Renmin Univeristy. Om 8 uur begin ik met college en om 4 uur ook nog één. Maak je maar geen zorgen dat ik me de rest van de dag niet zal vermaken, want we worden vermaakt met introductiepraatjes over hoe alles hier op de universiteit werkt. Ik ben erg benieuwd hoe het zal zijn en stiekem heb ik ook best wel zin om te gaan beginnen. We zullen zien of ik daar bij de volgende blog nog steeds zo over denk...