Hi ha ni hao, hi ha hallo

Vrijdagavond, na het boeken van ons treinticket naar Guilin (jazeker dat ligt in zuid-china!) belde mijn Chinese buddy Christina op. Ze vroeg of ik toevallig die van plan was om naar de ‘English Corner' te komen waar ik haar en haar vrienden zou kunnen ontmoeten. De English Corner is op een plein op de campus waar elke vrijdagavond zeker wel honderd studenten bij elkaar komen. Het zijn vooral veel chinezen die de kans grijpen om in contact met een internationaal persoon te komen. Niet alleen om een ‘English-teacher' of language-buddy te vinden, maar ook om hier nieuwe vrienden te maken. Want Chinese studenten doen zeer hun best om een buitenlandse mattie te vinden, en voelen zich in sommige gevallen zelfs vereerd.

Als internationale student wordt je bij de English Corner dan ook behandeld als een superstar, de chinezen komen op je af, stellen je vragen, willen je telefoonnummer etc. Naast dat dit een hele bijzondere ervaring is als je daar als internationale student loopt, is er nog iets opmerkelijks daar te vinden. Er lopen namelijk ook missionarissen rond, die ongetwijfeld met andere doeleinden aanwezig zijn dan de studenten.

Ik had met Christina daar vlakbij afgesproken aangezien we beiden niet perse naar de English Corner hoefden. We maakte een wandeling over de Campus en ze vertelde mij het een en ander over de Chinese festiviteiten die er aan gaan komen. Zo ook over de Moon-Cake Festival, wat voornamelijk inhoud dat familie bij elkaar komt op de dag waarop de volle maan het helderst is (al is het maar de vraag of je dat hier kunt zien) onder het genot van heerlijke Moon-Cakes. Toen vertelde Christina mij dat ze een pakket met Moon-Cakes had gehad en dat ze er ook nog een voor mij had, zodoende liepen we naar haar gebouw waar zij de Cakes zou halen. Terwijl ik buiten te wachten stond, kwam ik tot de conclusie dat het blijkbaar ‘shower-time' was. Waarschijnlijk zijn de douchegebouwen, waar de Chinese studenten gebruik van moeten maken, rond dit tijdstip voorzien van warmwater. Ja, het is inderdaad waar dat er een groot verschil is tussen hoe de internationale en Chinese studenten leven op de campus, want ik beschik over de luxe van een eigen douche met 24/7 warm water. Echter opvallend was dat de dames die gingen douchen niet alleen makkelijk te herkennen waren vanwege hun mandjes met zeep en shampoo, maar ook omdat ze in de meesten voor het gemak alvast hun pyjama hadden aangetrokken voor het douchen, op zich niet heel gek want daarna kan je zo je bedje induiken, maar als je eerst een stuk over de campus moet lopen in je pyjama... Vooral als je bedenkt dat een pyjama voor een Chinees meisje (van mijn leeftijd) een bloemetjes nachtjapon is met tierelantijntjes of knalroze setje bestaande uit een warm T-shirt en bijpassende lange broek met een afbeelding van een beer erop. Met andere woorden ik heb mijn ogen uitgekeken terwijl Christina even de cakejes ging halen. Die overigens overheerlijk waren! Ik had er een gekregen die gevuld was met gestampte zwarte bonen en noten, een zeer geliefde smaak hier in China... jammie :)

Voor het weekend stond er weer iets leuks gepland: op naar het einde van de muur en het STRAND? En al zou je misschien zeggen dat Beijing aardig in de buurt van de kust ligt, is dat toch een treintripje van 3 uur. Met 15 man gingen we twee dagen op pad, wat een weekend vol verrassingen zou gaan worden. Zaterdag was de dag met iets minder goede verrassingen: een bus die niet reed, taxichauffeurs die ons (expres) naar een verkeerd hotel brachten wat ons nog verder van ons eindpunt bracht, googlemaps die ons naar een niet bestaande locatie bracht, de hotel-receptioniste die ons aan de telefoon niet in het Engels kon helpen. En toen we wel waren aangekomen (wat eindelijk al een klein wonder was) bleek vijf man personeel net voldoende te zijn om ons je juiste kamers toe te wijzen, die echter het een en ander misten en waarvan er een bij was die stonk. Maar uiteindelijk met een Chinese-cursus op zak (ik kan nu zeker de voordelen van mijn Chinese lessen merken), een linkerhand, een rechter hand, geduld en de lonely planet (Nien, de term Holy planet is ook hier vaak genoeg van toepassing!) hebben we alles voor elkaar gekregen.

Iets later dus dan in eerste instantie gepland vertrokken we naar het strand in Laolongtou. Ondanks dat het geen strandweer was hebben we kunnen genieten van de zeelucht en het zand tussen de tenen. Laolongtou is tevens niet zomaar een strand, het is het punt waar de muur eindigt in de zee

Toen de zon begon te zakken achter de bergen, besloten we om te vertrekken. Het was ongeveer kwart over zes, en wat bleek het park sluit om zes uur. Dus om de dag compleet te maken waren de hekken al dicht... Gelukkig was er nog een man die ons wees waar we eruit konden, maar iedereen hand ondertussen wel zweethandjes gekregen en een paar doemscenario's naar boven gehaald. Na zo'n enerverende dag was het voor de meesten na een uitgebreid diner en nog een drankje tijd om de kaarsjes uit te blazen en te genieten van een zacht bedje.

En dat was maar goed ook, de volgende dag verzamelden we om acht uur om te gaan ontbijten. Vervolgens vertrokken we naar de Chinese muur in Jiao Shan. Daar stond ons een zware tocht naar boven te wachten, die écht heel stijl was met vele ongelijke treden. Maar hoe goed voelt het dan om na ongeveer een uur op de wachttoren uit te komen en met een trost gevoel en een mooi uitzicht te genieten van een pauze. Helaas was de lucht niet helemaal helder die dag waardoor het uitzicht niet optimaal was, maar dat maakt dan niet uit.

Vanaf daar konden we verder lopen naar de andere kant van de berg waar je uiteindelijk bij een oud boeddhistisch klooster uitkomt met vlakbij het uitzicht over een groot meer in het dal.
's Middags hadden we nog even tijd om het plaatsje zelf te ontdekken, waardoor we uiteindelijk een leuke verrassing tegenkwamen, we belandden namelijk op een lokale enigszins verstopte markt, waar van alles werd verkocht, kruiden, fruit en groente, noodles, cakejes kippen (dead or alive), stinkende vis, en noem maar op. Er werd nog op de oude manier gewogen met een schaal aan de ene kant van een stok en gewichten aan de andere kant en vlees resten werden op straat gegooid wat niet heel fraai is om te zien.

Het begon toen uiteindelijk te spetteren, wat eigenlijk een grote meevaller was aangezien er voor het hele weekend regen was voorspeld. Een andere ‘good surprise' was de luxe trein waar we een paar uur in konden vertoeven, met veeeel beenruimte. Eenmaal aangekomen was meteen duidelijk dat we weer in de Noordelijke Hoofdstad waren; veel mensen, verlichting op alle gebouwen en misschien nog wel het meest kenmerkend de smog. Die is trouwens de laatste week al behoorlijk slecht maar gisteravond blijkbaar gerezen tot een AirQualityIdex of 209 microgram fijnstof per m3 lucht. Ter vergelijking, in Nederland maken we ons al druk als een meting boven de 25 microgram uitkomt. (onder tussen is het weer een stuk beter nadat we eindelijk een regenbui hadden, ben nog nooit zo blij geweest met een beetje regen)

We besloten om de dag af te sluiten met ‘streetfood', wat bestond uit een heerlijke maaltijd met aardappel, aubergine, sla, vlees en zelfs inktvis op een stokje. Het was echt verrukkelijk en een goede afsluiting van dit weekend ‘full of good and bad surprises' :)

Verder bestond deze week uit niet veel vernieuwde dingen, vooral omdat volgende week hectisch zal worden. Maar we hebben wel eindelijk een ‘welcome party' gehad. En daarbij denk je natuurlijk aan een aantal internationale studenten die een avondje ergens staat te swingen op Chinese muziek, maar nee. In Beijing was dat om 12 uur 's middags spelletjes doen. Wat overigens wel gezellig was. Uiteindelijk met een gewonnen Moon-cake en een ander speelgoed item naar huis gegaan, George dat speelgoedding bewaar ik voor jou want hij is eigenlijk best cool en ik denk dat jij dat ding wel kan waarderen. Wat jij ook wel zou kunnen waarderen was de film waar ik donderdag avond was beland. The Expendables, degenen die mij een beetje kennen en de film ook, weten dat dat niet de beste combinatie is. Maar goed, aangezien de keuze uit Engelse film niet heel groot was, en het toch best vermakelijk was om te zien hoe geweldig de rest het allemaal vond, was het zo erg nog niet. Maar mocht er een vervolg komen, sla ik die liever over.
Wat ik niet over ga slaan is de festiviteiten die er de komende dagen aan gaan komen... Maar daarover, lieve lezers, kunnen jullie de volgende keer lezen :)