Voordat jullie beginnen met lezen, start de video die je onder het kopje video's kunt vinden of open de volgende link:http://www.youtube.com/watch?v=2XTBwvi0h2Een geniet van de Chinese tekst terwijl jullie verder mijn blog lezen.

Mijn week stond namelijk vooral in het teken van het onderwerp van het liedje. 'Duìbuqî wô de Zhongwén bú hâo' (sorry annemiek, spelling is niet 100% correct maar de tonen doen het niet allemaal op de blog ;)) Het betekend namelijk: sorry, mijn chinees is niet zo goed. In het begin van het liedje zie je een jongen die wat eten probeert te bestellen maar doordat hij de verkeerde toon gebruikt lijkt het erop dat hij zegt dat hij moe is. Neem het hem niet kwalijk want toonfouten zijn een van de meest voorkomende fouten voor buitenlanders die Chinees spreken. Zo ook bij ons in de klas. Met z'n twintigen herhalen we elke keer de vier verschillende tonen. En daar blijft het niet bij, dat samen met de soms onmogelijke uitspraken van letters, het onthouden van de betekenis van de woorden, grammatica en, jawel, de Chinese tekens is het best wel pittig. Na 4 uur les in de ochtend en een lunch in de ‘dinning hall' waar we onze hanzi-skills (stokjes) aan het verfijnen zijn, hebben we nog met een man of 10 afternoon-class. Wij zijn in ieder geval tot de conclusie gekomen dat we dit gerust een intensive course kunnen noemen. Maar wees gerust het is tegelijkertijd ook super leuk. We beginnen de ochtend met de immer enthousiaste Han en op dinsdag, woensdag en donderdag wordt de les vervolgens overgenomen door onze altijd lachende lerares die er altijd wel een competitie element in weet te brengen. Op die manier leren we ook niet alleen over de Chinese cultuur maar ook over die van mijn klasgenoten, het verliezende groepje moet namelijk een performance doen waardoor ik ondertussen heb ik kunnen genieten van Poolse liedjes, de vogeltjesdans in het Engels, Spaans en Portugees (die zijn ook daadwerkelijk anders dan de versie die wij kennen), een Roemeense pinguïn dans en een gezongen Noorse sage. Gelukkig voor mij heeft nog niemand kunnen genieten van de Nederlandse cultuur. Met de klas hebben we echter wel het doel gesteld dat we aan het eind van de cursus het liedje volledig uit ons hoofd kennen en uit volle borst kunnen meezingen ‘Mèi guanxi! wô de zhongwen jing bú le!' wat betekend ‘geen probleem mijn Chinees is verbeterd' (einde liedje)

Maar laat ik terug gaan naar waar we gebleven waren, Dé Muur.. Ik was nog geen week in China en het bezoeken van de Chinese Muur is al een feit, een goed begin van een mooi half jaar zal ik maar zeggen. Het uitstapje werd georganiseerd door de cursus. We verzamelden met zo'n 200 man om 7.30 op de campus. Het weer was tegen alle verwachtingen van eerder die week (het zou gaan stormen omdat er een tyfoon in de buurt zou zijn) prachtig! Na een busrit van ruim anderhalf uur arriveerden we bij Mutianty. We hadden de keus om naar de muur te lopen of met kabel lift omhoog te gaan, maar omdat we slechts een ochtend de tijd hadden koos iedereen voor de lift en zo ook wij. Het uitzicht was simpelweg ongelofelijk. Je staat op een muur boven op een van de vele bergen en als je verder kijkt zie je in de verte de muur verder kronkelen. Een raar besef dat deze muur ruim 2000 jaar geleden gebouwd is, en dat in de tussentijd de rest wereld veranderde terwijl de muur (zo goed als) hetzelfde is gebleven. Maar aan de andere kant loop je ook op zogezegd de ‘largest tombstone in the world' waar vele werkers (vooral politieke gevangen) tijdens de bouw zijn omgekomen. Samen met David en Zaina hebben we genoten van wat er te zien was, de kijktorens, de bergen, en het mooie weer. Uiteindelijk moesten we nog een beetje opschieten om te zorgen dat we via de rodelbaan weer naar beneden konden. Ja je leest het goed, je kunt met rodelend de muur af voor ruim een kilometer. Het idee alleen al, geniaal!

Zondag zijn we naar de Silk market geweest. Eigenlijk een groot warenhuis met allemaal nep spullen. Het gebouw heeft allemaal kleine winkeltjes van slechts een paar vierkante meter. Overal moet je afdingen, de norm daarvoor is ongeveer, als zij zeggen dat ze er 500 kuai/yuan voor willen kan jij gerust daarna bij 30 beginnen. Heerlijk rond geslenterd en wat kleine dingetjes gescoord. Ben zeker van plan om daar nog een keer terug te komen. Daarna hebben we gegeten in een klein restaurantje om de hoek. Met een paar echte chinezen naast ons konden we genieten van hun eating-manners. Dat houdt hier dus zover voor over buigen zodat je neus bijna in je eten zit, vervolgens als een gek met je stokjes het eten naar binnen werken en als je iets eet als noedels kan je het pas helemaal afmaken om er nog lekker bij te slurpen. En eerlijk gezegd is het af en toe met die stokjes ook zeer lastig om mijn eigen eetgewoontes in stand te houden, maar ik hoop niet zo ver terug te zakken als wat ik zondag heb gezien. Maar wees ook zeker niet verbaasd dat als ik terug kom ik ook klein beetje voorovergebogen boven mijn boord hang tijdens het eten.

Dinsdag ben ik ook gaan zwemmen met Zaina, maar ook dat gaat hier ietsjes anders dan dat ik gewend ben. Toen ik alvast alleen naar het zwembad was gelopen werd ik al met enige afkeuring aangekeken door een man in het water. Dat kan twee oorzaken hebben; 1 iedereen moet een kapje op z'n hoofd, nou is dat zo erg nog niet dus die hadden we geregeld. De ander oorzaak kan zijn dat vrijwel niemand in een bikini rond loopt. Achteraf is mij ook verteld dat Chinese vrouwen dat ook eigenlijk nooit doen, ze dragen een topje tot over hun middel en een kort broekje. Maar desalniettemin lekker gezwommen, al was dat wel in het ondiepe gedeelte omdat we zonder ‘savety card' niet het diepe water in mag. Diezelfde avond kon ik zowel mijn sportactiviteit goed belonen, als dat ik met mijn klasgenoten kon proosten op dat we hier nu echt een week zijn met een heerlijke maaltijd namelijk: Peking Duck! We waren naar een heel bekend restaurant geweest die als sinds 1864 Peking Duck serveren. Niet verkeerd dus. Tegen al mijn verwachtingen in was het wel een heel modern super groot gebouw midden in de stad. Peking Duck eet je, nadat een kok het aan de tafel is komen snijden, met een soort van pannenkoek en een sausje, super lekker en het was zeker het proberen waard.

Nadat we ons de rest van de week een beetje koest hebben gehouden omdat we allemaal behoorlijk moe waren, hadden we genoeg reden om vrijdag iets leuks te ondernemen. Met zes klasgenoten en nog twee anderen vertrokken we na de les naar de Houhai Lake. Om dit uitstapje nog wat avontuurlijker te maken besloten we de bus te nemen. Onze lerares had voor ons opgezocht welke aansluiting we moesten hebben waardoor we uiteindelijk zonder al te veel moeite aankwamen op onze bestemming. Maar jeetje, wat een drukte, warmte en chaos in zo'n bus! We stapten uit midden in de Hútong (Chinese woonwijken) van Beijing. We liepen door de kleine grijze grouwe straatjes, en kwamen binnen een paar minuten bij de lake waar alles in blauw, groen, geel en vooral rood is geschilderd. Iedereen was zeer onder de indruk. Ookal is het waarschijnlijk geen natuurlijk meer en super toeristisch, toch heeft het iets heel speciaals. Overal typisch Chinese gebouwen, Chinees eten, de Chinese muziek die uit alle restaurantjes komt en supermooi uitzicht over het meer met een laaghangende zon, maakt het alsof je in een sprookje loopt.Het bijzondere was ook dat ondanks dat je op steenworp afstand van de drukke stad zit, het er bijzonder rustig was omdat er geen auto's mogen rijden. Het was heerlijk om even weg te zijn van alle drukte en chaos en gewoon ergens te kunnen lopen zonder dat je voor je voeten wordt gereden. We zijn rustig langs het meer gelopen en zijn vervolgens op zoek gegaan naar een plekje om te eten. Uiteindelijk vonden we in een afgelegen straatje een restaurantje waar allemaal chinezen zitten. En zoekend naar eten geld er maar één regel: als er chinezen zitten, zit het goed! Dus wij gingen het ook proberen. In ons privé kamertje, die we toegewezen hadden gekregen omdat we met zo'n grote groep waren, kwamen we tot de conclusie dat de gouden regel ook in dit geval van toepassing was.

Na alle belevenissen in het ‘traditionele' Beijing maakte we de grootste omschakeling die je kunt bedenken. We gingen naar Sanlitun een straat met allemaal grote merkketens (zoals Nike, Apple, Mango, Esprit, etc) en barretjes waar je bijna geen Chinees tegenkomt. Iedereen stond op straat omdat de temperatuur heerlijk was. Wij hebben genoten van Chinese biertjes en het nachtleven van Beijing. De uiteindelijke conclusie van de dag is dat ik zowel Houhai als Sanlitun nog vaker zal bezoeken de komende zes maanden.

Met dezelfde groep versterkt door nog eens drie klasgenoten, ben ik op zaterdagmiddag naar het echte summer palace geweest (zie foto aan de bovenkant van de pagina). Even voor de duidelijkheid, vorige week heb ik de ruïnes van het oude zomerpaleis gezien, en nu zijn we naar het zomerpaleis geweest dat is gebouwd nadat de oude was gebombardeerd. Het zomerpaleis is gigantisch groot en het ene plekje nog mooier dan de andere. Helaas was het weer hier echter iets minder en moesten we af en toe even schuilen voor de regen. Maar daardoor was de temperatuur wel ideaal om de trappen van de tempels te beklimmen. Toen we onze benen begonnen te voelen, we genoeg chinezen hadden blij gemaakt met een foto van ons en hun kind en toen we naar ons idee alles hadden gezien was het tijd om weer in de metro te stappen.

(Om nog even een quiz-elementje toe te voegen, want ja daar zijn wij in de familie nou eenmaal dol op, match een hoofd met de nationaliteit: brazilië, china, frankrijk, groot brittanië, japan, philippijnen, romenië, zuid-afrika en de moeilijkste nederland! Antwoord komt volgende keer :) )

Eenmaal weer in onze bekende omgeving gingen we eten bij een Koreaans restaurant. Na een week veel dingen op je boord te hebben gehad en veel te hebben geprobeerd was dit wel het hoogtepunt met bijzonder eten. Ik zou jullie niet na kunnen vertellen wat het was, of waar het naar smaakt, maar het was bijzonder. Een tafel vol kleine schaaltjes met daarin jelly-achtige dingen wat een plant blijkt te zijn, een soort van knalroze radijsjes en nog veel meer. Ook hadden we een soort steengrilplaat waarop ons vlees en groente werd bereid. We hebben heerlijk gesmikkeld en daarmee deze mooie dag goed afgesloten.

Helaas kan ik slechts een paar foto's in een verhaal plaatsen, maar om een betere indruk te krijgen van wat ik deze week allemaal heb gezien kunnen jullie in mijn foto album kijken waar nog wat extra foto's staan. Verder allemaal bedankt voor de leuke reacties! Al antwoord ik niet altijd even snel ik waardeer het zeer! Maar om nog even de meest gestelde vraag te beantwoorden, mijn Egyptische roomie heeft zich nog steeds niet laten zien. Ik vermoed dat zij hier voor langere tijd studeert en nu geniet van haar zomer vakantie. Maar dat vind ik totaal niet erg.

Een hele lieve groet en tot de volgende blog !