Daar kwamen ze dan, de drie musketiers. Een weekje luxe vertoeven in een decadent mooi hotel en heerlijk genieten van het leven als vakantieganger. Maar geen zorgen, ter compensatie voor mijn werkzaamheden als zeer ervaren, energieke, gezellige en ook zeer informatieve tour guide kreeg ik ten eerste veel nederlandse lekkernijen en post vanuit nederland (bedankt oma's en familie groskamp) maar daarnaast hadden we afgesproken dat papsie, mamsie en broederlief de blog verzorgen met het volgende resultaat.

Na een snelle ‘voor de wind' vlucht naar Beijing was het weer fantastisch om onze Juul in de armen te sluiten en stevig te knuffelen. Na even onderhandelen met een aardig woordje Chinees gingen we voor weinig richting hotel met een oude taxi vol met ons 4 en de bagage. Daar reden we dan in de drukte van de stad op 5-baanswegen vol met luxe grote auto's en ook hele oude gammele auto's die allen van de linker naar de rechter en zelfs over de vluchtstrook steeds roekeloos van baan wisselden. Meteen al een bijzondere ervaring. Maar wij blijven echter in de verwondering hoe zij ooit hun rijbewijs behaald hebben ???

Nadat we ons eerst hadden ingecheckt in het hotel, kregen we een rondleiding op het terrein van de Renmin Universiteit in het centrum van Beijing. Op dit zelfde enorme terrein bevindt zich ook de kamer van Juliette, een kleine kamer maar voorzien van alle belangrijke voorzieningen gelegen op de campus. Het terrein is erg groot, en eigenlijk best wel luxe en mooi gebouwd, zeker als je dat vergelijkt met vele oude flats waar de Chinezen zelf wonen. In het complex zie je meer buitenlanders dan elders in Beijing omdat hier alle exchance studenten gehuisvest zijn. De kamer ziet er in het echt wel kleiner uit dan dat wij op de foto hadden gedacht maar gezien Chinese maatstaven keurig netjes maar voorzien van een keihard bed met slechts een matras en een plank, en zo ligt het ook, als een plank ? Dit zelfde harde bed hadden wij eerder al in onze eigen hotelkamer ervaren, want ook die bedden zijn ongekend hard.

Toen begon het echte ‘sightseeings' werk, met als eerste een bezoek aan Olympic city meteen op dezelfde vrijdagmiddag na aankomst. Een indrukwekkend stadion en diverse grote sporthallen alles grenzend aan een groot plein met aan het einde een flinke plas water voor de roeisport. Alle gebouwen zien er toch wat verlaten en onverzorgd uit. Je kunt nu al zien dat de tijd grip krijgt op het uiterlijk, want je ziet nu al het verval. In het stadion was het gras al kapot en men was druk om de laatste restjes groen weg te halen zodat er alleen nog een betonnen plaat overblijft. Zonde? Ook de sfeer welke er hangt had iets van een vergane glorie en dan te bedenken dat het pas 4 jaar geleden is dat hier de indrukwekkende openingsceremonie plaatsvond waar de hele wereld toen zo van onder de indruk was. Terwijl wij foto's maakten van alle gebouwen (met hier en daar onszelf erbij), vonden anderen het ook bijzonder interessant om een foto van ons te maken, en dat is héél apart. Wanneer wij aan een chinees vroegen of zij een foto van ons 4 zou wilden maken kwamen er gelijk andere Chinese toeristen bij staan met hun camera om ook een foto van ons te maken (??? zien wij er dan zo raar uit?).

's Avonds op zoek naar een eettentje, want het eten in China zou fantastisch zijn hebben wij ons laten vertellen. Juliette had al aangegeven dat wij daar moesten gaan eten waar de Chinesen zelf ook eten, want daar zou het goed moeten zijn. Geen mensen in een restaurant dan doorlopen. Geldt bij ons natuurlijk eigenlijk ook. Van binnen en buiten zien ze er niet uit, dit kennen wij hier niet, maar het eten is werkelijk geweldig, ZALIG! We kregen een spicy rundvleesschotel met ui, een spinazie knoflook noten combinatie en heerlijk gekruide nasi. De eerste goede ervaring met het Chinese eten en we werden ervan verzekerd dat er nog meer zouden volgen. Toen we het op hadden vielen onze ogen zo langzamerhand steeds vaker even dicht dus Juul op de uni gedropt en wij snel naar bed.

Na het Chinese ontbijt de volgende dag in het hotel (ook met rijst en noedels) richting het Tiananmen Square/plein van de hemelse vrede en de Verboden Stad. Samen met veel andere toeristen (vooral Chinezen; westerlingen waren tijdens de trip zeer zeldzaam) konden we ons verbazen over de high-lights van de stad. Alles is groots, meestal oud en indrukwekkend in Chinese kleuren, stijl en met tierelantijnen.
Maar dat waren niet onze enige typische Beijing ervaringen. Wij moesten wel erg wennen aan:

• de postnasal- drip in het openbaar (eerst even hard rochelen en dat wordt in het loopje uitgespuugd)
• de smog (stoffig en/of mistig)
• de geur (van de Chinezen, vooral in de overvolle metro's).

Maar wat is het fijn om weer een weekje compleet te zijn en te genieten met elkaar van zo'n bijzondere grootse stad. Op het grote plein stond nog een prachtige grote vaas met bloemen overgebleven van de nationale feestdag in oktober. Via het plein zijn we door de Verboden Stad gewandeld, dat was meer dan 500 jaar lang de residentie van de keizers, gebouwd in 1422 met een oppervlakte van 720.000 m2 en geheel ommuurd, er woonden enkele duizenden Chinezen.

Nadat we daarna nog het park hadden bezocht dat achter de stad ligt waarbij je uitkijkt over de gehele Verboden Stad zijn we langs twee meren gelopen. Daarna wist Juliette ons mee te nemen naar een klein, kaal maar leuk eettentje. Onze magen knorden dus we hoopten dat die gestild konden worden, maar wat kan je verwachten als je maar voor 140 RMB = 18 euro besteld (inclusief drank én nee niet per persoon, maar voor 4 personen)???. In China, blijkbaar veel! De gekruide rijst, kip-prei schotel, mais en garnalen. De 2 zichtbare koks hadden er erg veel plezier in hoe wij tussen alleen maar Chinese klanten ons tegoed deden aan weer een aantal overheerlijke gerechten. Er waren alleen twee kleine struikelblokjes; allereerst het hoge-spicy gehalte, waar we wel een beetje aan moesten wennen en daarnaast de stokjes. We kregen het wel aardig onder de knie, maar het is halverwege de maaltijd toch wel erg fijn als we toch kunnen overgaan op lepels.
Voor zondag was de Great Wall geboekt. Een 6259 km lange verdediging muur door nomaden gebouwd van omstreeks 1300 tot 1600. Om 5.30u. ging de wekker en Juul had een nachtje bij ons geslapen, heel knus. Een klein ontbijtpakketje van het hotel met z'n 4en gedeeld en om 6.30u. met de metro naar het hikers-meeting point. Met de bus 2 uur rijden naar een nostalgisch nog niet gerestaureerd gedeelte van de muur. Een stoere tocht gewandeld op en langs de muur van zo'n 4 uur, maar ondanks dat vele anderen er veel getrainder en misschien professioneler uitzagen, hebben wij natuurlijk wel onze ‘Van-Haaster-Sportiviteit' laten zien en met de voorste gids de tocht bewandeld. We hadden daardoor gelijk het voordeel dat ze ons hier en daar wat vertelde over de muur. Jammer genoeg begon het tijdens het laatste stuk te regenen van zachtjes naar stromende regen.

Aan het eind van de wandeling kregen we een Chinese lunch in een klein dorpje bij een vrouwtje welke met het hele gezin voor ons aan het koken was, en tevens konden we daar even naar het toilet. Dat is ook een unieke ervaring: meestal een gat in de grond en (heel bizar) het is niet gebruikelijk om het gebruikte toiletpapier (waar je meestal zelf voor moet zorgen) door het toilet te spoelen dus..... in de prullenbak (en dat creëert vaak een bijbehorend luchtje in het toilet of nog erger in het aangrenzende restaurant). Voor kleine kinderen vanaf 1 jaar hebben ze nog iets anders bedacht, zij dragen broekjes met een flinke opening/sleet in de bilnaad zodat ze te alle tijden hun behoefte kunnen doen zonder dat ze uitgekleed hoeven te worden. Waarschijnlijk een effectieve zindelijkheid training. De terugreis was nog een hele toer omdat vele Chinezen op de zondagavond van een bezoek aan ouders op het platte land terugkeerde naar hun huis en werk in de stad dat in combinatie met hun rijstijl zorgt voor de nodige chaos op de weg.

Doodvermoeid na een intensieve dag weer heerlijk geslapen op ons harde bedje waar we ondertussen wel gewend aan raakten. Wij dachten echt dat we na een paar nachten met rugklachten op zouden staan maar eerlijk is eerlijk dat is niet gebeurd. 's Morgens naar Juliette gewandeld en met de metro op naar het Zomerpaleis, gelegen aan het Kunmingmeer. Ruim opgezet, veel steile trappen meerdere verblijven en een prachtige tempel van ‘vreugde en langleven'. Op het overdekte pad langs het water gelopen naar het Zuidmeer eiland voor een pauze in het heerlijke zonnetje. ´s Avonds hebben we ons record bereikt van ‘goedkoop eten' (minder dan 10 euro) , waar kan het ook anders, op het universiteit terrein in een van restaurants . Uiteraard zijn er voor de studenten restaurants beschikbaar waar de kosten nog lager zijn dan elders.

Dinsdag zonder Juliette op pad want er moest ook nog wat gestudeerd worden. We zijn met z'n drieën met de metro naar de ‘tempel van de hemelse vrede' gereisd. Volgens de aanbeveling het complex van zuid naar noord gewandeld. De symbolen van mens, aarde en hemel werden op 3 plekken aangegeven. Het geheel door mooie bloemen, rozen tuinen en bomen omringt. Omdat ons hotel ook een zwembad heeft, hebben we later op de dag, geprobeerd om de verplichte badmutsen te kopen maar zonder Juliette met haar kennis van Chinees is dat niet gelukt. Chinezen doen net of ze je niet zien als je ze in het Engels aanspreekt of schudden alleen ‘nee' met het hoofd, ze zijn heel erg verlegen. George was 's avonds toe aan een maaltje fastfood dus pizza gegeten in een winkelcentrum met veel internationale ketens. Ook lekker maar niet zo speciaal als de vorige avonden. Uiteindelijk hebben de mannen voor ‘t slapen toch nog even gezwommen met badmutsen gekocht in het hotel.

De laatste volle dag en ja wat ontbreekt er nog op het lijstje: shoppen! In de silk market, een gigantisch complex met 6 etages vol kleine winkeltjes, gerangschikt op de koopwaar hebben we onze ogen uitgekeken. Zonnebrillen bij zonnebrillen, tassen bij tassen, sieraden bij sieraden kleding....etc. De concurrentie is dus enorm (vooral omdat ze vaak bij de buurman hetzelfde verkopen). Maar dan komen de onderhandelingstalenten van de van Haasters naar boven en Juliette heeft het van geen vreemde (niet van haar moeder, haha) samen met haar woordje Chinees laat ze zich niet afzetten en gaat ze door tot ze haar doel bereikt heeft. Na het scoren van de nodige zonnebrillen, tassen, hoesjes, etuitjes, schilderij etc. nog even op naar de Wanfujing. Wouw alsof je na de metro Hong Kong binnen stapt! Hoge torenflats met enorm veel neon verlichting reclame/film screen op de gebouwen met grootse merken. Daar hebben we boven in een gebouw in een groot chinees restaurant echte ‘peking eend' gegeten zoals wij met kerst kalkoen eten. De eend wordt aan je tafel door een kok in dunne plakjes gesneden. Het was weer heerlijk?

Daarmee moesten we onze hereniging afsluiten. Een voor ons onvergetelijk gezellig weekje: dat wij even konden inzoomen in het grote China avontuur van Juliette.

Na een week waarin ‘de drie musketiers' eindelijk weer herenigd waren met de vierde kan ook deze d'Artagnan terugkijken op een fantastische week! Pap, mam en George, niet alleen bedankt voor de blog maar nog veel meer voor de gezelligheid, het was een top week!

Nog even een kleine huishoudelijke mededeling, mocht het zo zijn dat jullie af erover na denken dat het bij mij altijd later op de dag is dan bij jullie, dat is afgelopen weekend nog een uurtje meer geworden. In China doen we namelijk niet aan zomertijd waardoor het tijdverschil van zes naar zeven is uur gegaan. Dus als jullie om 12 uur 's avonds jullie bedje op zoeken, begint bij mij alweer een mooie nieuwe dag. En als jullie 's ochtends jullie bedje weer uitkomen, ben ik alweer halverwege mijn dag...